lijfsbehoud van de planeet

 

Ooit maakte ik me zorgen

over de aarde, onze planeet

 

en ik weet

dat zorgen maken

geen zin heeft

het is een emotie

verbonden aan een gedachte van angst

 

hoe kan ik men nou zorgen maken

ik heb toch geen weet

van de wetten van de planeet

 

wat is de balans

is niet alles steeds op zoek naar evenwicht

van de tegenstelling

van donker en licht

daar zijn toch onze lessen op gericht

 

daarvoor is de aarde speelveld

oefenterrein

tegenstellingen doorzien

de balans zoeken

de aarde onder invloed van al dat gebeuren

zal dus steeds weer anders kleuren

 

zoals alles aan verandering is onderheven

doet dit soms de aarde overstromen en beven

het spel van afstoten en aantrekken

 

ik kan mijn zorgen nu loslaten

want ik heb langzamerhand in de gaten

dat alles gaat zoals het gaat

en dit mijn begrip te boven gaat

 

want als ik leef in het nu

doet straks er niet toe

en al de wezens die nu op aarde zijn

bepalen iets maar niet het grote geheel

 

 

 

 

Planeet aarde

 

 de aarde warmt op
ijs wordt water en verdampt tot regendrop
groen wordt geel en geel wordt bruin
een verschroeide tuin

 

de planeet laat zich aan mij niets gelegen
ik kan dan ook maar beter mee bewegen

het is een drang
alles heeft z’n gang

reagerend op universele wetten
die geen mens kan beletten

zorgen maken heeft geen zin
het is de wet van de eeuwige beweging

 

er gaat niets verloren
iets verdwijnt niet maar wordt opnieuw geboren