Troubadour
ik, ik wil dwalen
over bergen en door dalen
door de bossen en over de hei
de wereld is van mij
ik hoef niet voor volle zalen
nee, ik wil dwalen
in mijn eigen verhalen
naar verre oorden
in klanken en woorden
als troubadour
………………..on tour
Einde dienstbaarheid
Ik wil niet meer dat luisterende oor zijn
alsmaar aanhoren andermans zorg en pijn
ik kan de problemen
van d’ ander niet wegnemen
ik ben het zat, zo vreselijk zat
luisterde altijd naar de ander, waarbij ik mezelf vergat
dienstbaarheid leek lange tijd bij me te horen
ik werd erin geboren, tot het me ging storen
Het is voorbij
Mijn tijd is van mij!!!
ik zit wat te mijmeren
het is alsof
ik wegdrijf
van het aardse
in parallelle werelden
heel vertrouwd en fijn
een gevoel van zachtjes glijden
wegdrijvend
naar onbekende oorden
ik heb geen woorden
het is groter dan mezelf
het zijn de kleuren
de trillingen
het oneindig zijn
ik zweef weg naar een eiland
ik ben dat eiland in een oneindige zee
van mogelijkheden
hier en overal
dromend van een eindeloos bestaan
reizend langs het nog onbekende
dromend van nieuwe vergezichten
ik me laat vervoeren
door prachtige klanken
die me diep van binnen beroeren
nog onbereikbare verten
eindeloos verlangen
Achter je bureau
Zou je ook ’s ochtends de deur uit willen gaan
zonder uren voor de spiegel te staan
je niet hoeven opdoffen
liefst thuis achter je bureau ploffen
in pyamabroek en sloffen
en dan om een uur of tien en een slok koffie
verder werken in je dagelijkse kloffie
altijd zo gespannen die boog
hoe hou je al die ballen hoog
om allemaal te voldoen aan
daardoor ga je steeds bij jezelf vandaan
ben je klaar met die schmink op je gezicht
smeer je niet meer je porieën dicht
durf je je ware gezicht te laten zien
is het ook voor jezelf nog wennen misschien
maar als je jezelf durft te zijn
klaar bent met die uiterlijke schijn
de schroom hebt overwonnen
ben je aan een nieuw hoofdstuk begonnen
door steeds meer voor jezelf te durven staan
laat je ballen gaan
van jezelf bewust
geeft rust
Opruimen
janken van geluk
zonder tranen
er valt iets op z’n plek
waarbij het voller wordt
en er tegelijkertijd ruimte ontstaat
ik ruimde mijn kledingkast op
dit kan naar de kringloop en hup, dat kan ook weg
en hoe leger de kast werd
hoe voller het voelde
ik kon door de bomen het bos weer zien.
het is uitdunnen om voller te groeien
te veel sokken
te veel onderbroeken
te veel shampoo
te veel boeken
hoe verstikkend...
opruimen werkte verkwikkend
hier zaten allemaal ‘ikken’ in verstopt
veiligheid, onzekerheid, hebberigheid,
hebben tot een zoektocht naar binnen geleid
ik zag de patronen
die in mijn hoofd waren gaan wonen
deze moesten de deur nog uit
maar dat ging niet zonder slag of stoot
het was de denkkap, die weerstand bood
kon die jarenlang groeien
nu was het tijd om grondig te snoeien
voor mij geen reclamefolders meer voortaan
dat geef ik met een nee/ja sticker aan
dat geeft tijd en rust,
en geen extra stimulans tot kooplust
soms kan ik de verleiding niet weerstaan
en schaf me toch weer een lulligheidje aan
zo huppelt er nu een groen konijn
in mijn raamkozijn
en wordt mijn huisje weer te vol
dan krijgt m ’n konijn gewoon een ander hol
Voelt het leven zuur
slecht een muur
ga op avontuur
Tijd
Je hebt tijd
raak de tijd
niet kwijt
even afgeleid
en weg is jouw tijd
neem de tijd
die je verblijdt
omdat tijd is:
belevenis
Wat is er dat je aandacht vraagt
of dat van binnen knaagt
wat kan nog wel even wachten
al die gedachten
die je storen
om goed te kunnen horen
je innerlijke stem
luister naar hem
die geeft richting aan
je bestaan
luister en wees stil
hoor wat hij je zeggen wil
je hebt tijd
raak de tijd niet kwijt
even afgeleid
en weg is jouw tijd
doe wat je graag zou willen
effe lekker chillen
de stoep vegen
of de prullenmand legen
ruim op wat niet meer past
er ligt zoveel in de kast
al die volligte in je hoofd
die je van je tijd berooft
verlies van tijd
je raakt jezelf kwijt
zo nu en dan opschonen
aan wat er in je 'huis' (hoofd) is gaan wonen
zet op straat en veeg de stoep
weg met de overbodige troep
veeg alles aan de kant
van de stoep over de rand
tijd
raak de tijd
niet kwijt
sta eens stil
bij wat je graag wil
en niet meegaat
in wat je tegenstaat
vermijd verlies van tijd
aan het najagen van ijdelheid
zodat je wordt verblijd
door zeeën van tijd
tijd om te dromen
tijd om bij te komen
om te spelen
te vervelen
dan kom je in je rust
en word je je van tijd en vol-le-dig-heid bewust
Beren
Maakt je denken overuren
lig je uren naar het plafond te turen
is het in je hoofd één grote soep
neem dan je gedachten eens onder de loep
ruim op die ouwe troep
van normen, waarden en de hele rijstebrij
je opgedrongen door kerk en maatschappij
zie je beren op de weg, ga ze tegemoet
en kijk eens goed
voor welke angst
ben je het bangst
ging je al wegrennen
voor een beer, nergens te bekennen
krijg je in de gaten
dat je denkhoofd je iets zat aan te praten
ben je bang dat als je buiten de lijntjes kleurt
er iets ergs met je gebeurt
val uit de toon
doe maar gewoon
aanpassen aan anderen is jezelf verliezen
er is moed voor nodig om voor jezelf te kiezen
maar je innerlijke kracht
is groter dan gedacht
speel de bal
je weet niet hoe die rollen zal
woorden komen omhoog
er komt iets tot stand
ik weet niet altijd wat het wordt
zie vaak later het verband
een idee
een woord
soms nog nooit van gehoord
kan dit of is het ongehoord
een woord daar en een woord hier
en ineens staat het op papier
een beetje overdonderd
kijk ik verwonderd
zie ik al die woorden staan
komt ergens binnenuit vandaan
ik moet leren
niet te corrigeren
wat van binnen uit gevoeld
in woorden wordt bedoeld
ik slinger ze de wereld in
en heb je zin
je te laten besproeien met letters
ga dan naar www.letterspetters.nl
Met mijn letterpenseel
schilder ik menig tafereel
nu eens hier en dan weer daar
en al klinkt het misschien raar
het is allemaal waar
zo spinnen en weven
we leven na leven
ons levenstapijt
van vreugde en spijt
van ervaringen, die moeten rijpen
en leren begrijpen
dat waarden en normen
barrières vormen
in ons doen en laten
we hebben vaak niet in de gaten
dat we in ons denken en doen
leven vanuit normen en fatsoen
angsten en bevelen
waardoor we niet meer durven spelen
niet meer weten waarom we hier zijn
en dat voelt niet fijn
we laten ons beknotten
en bedotten
maar als je geen aandacht meer schenkt
aan wat een ander zegt of denkt
je je ook niet meer met de ander gaat bemoeien
maar met je eigen mogelijkheden gaat stoeien
dan ga je ontdekken
alle nog onontdekte plekken
in wie je in wezen bent
en wat je van je zelf nog niet kent
en dat het leven niet zo zwaar hoeft te zijn
dat we ondanks verdriet, vreugde en pijn
alleen maar spelenderwijs
zijn op ontdekkingsreis
vol van kleur en vorm
zonder waarde zonder norm
je niet meer weg rent
voor wie je van binnen bent
je maakt je eigen tafereel
en wordt zo van binnen heel
als het lijden is geweest
wordt elke penseelstreek een feest
als wetten en normen
geen belemmering meer vormen
dan wordt het leven één groot spel
van dit past niet bij mij en dit wel
er staan veel bomen in het bos
in allerlei maten en kleuren
zegt een blauwe boom tegen een rode boom
ik heb een droom
ik wil hele diepe wortels maken
zodat ik niet zo snel van slag kan raken
het gewortelte tegenwicht vormt
en ik niet omwaai als het stormt
mijn takken niet afbreken bij harde wind
maar ik gewoon meebeweeg, spelend als een kind
hoe krijg je dat voor elkaar
zegt een gele boom die nu groen kleurt
en schrikt als hij voelt wat er met hem gebeurt
en ook oranje bemoeit zich ermee en verschiet van kleur
geel zegt verder niet veel
rood schaamt zich dood
hij geeft zich niet zo gemakkelijk bloot
rechtop en stevig staan is wat ik wou
zegt boom blauw
ik hang helemaal schuin
door al die blaad'ren in mijn kruin
die vragen zoveel energie
daardoor groeien mijn wortels nie
al die blaad'ren zeggen iets over hoe je denkt
maar als je daar geen aandacht meer aan schenkt
door er naar te kijken en te laten gaan
laat je aangeleerde gedragingen niet langer bestaan
dan zal je groeien en wortel schieten
en van ervaringen en inzichten genieten
zullen opgelegde waarden en normen
voor jou geen probleem meer vormen
en ben je voor wat een ander zegt of denkt, niet bang
je gaat lekker je eigen gang
zo heeft boom blauw de bomen een beetje wakker geschud
nu maar hopen, dat de één na de ander niet weer indut...
Verwarring, chaos,
storm en regen
ik kom het allemaal tegen
op mijn vlucht
deinend op de stromingen in de lucht
van iedereen los
voelt vrij
maar soms ook zo bevreemdend
van: ik hoor nergens meer bij
vreugde en pijn
van het alleen zijn
en dat niets er toe doet
behalve dat ik mijn eigen wezen ontmoet.
Hij wijst het pad wat ik moet gaan
het is vallen en weer op staan
m’n vleugels uit durven slaan