De rode draad in je bestaan

 

Herken jij de rode draad in je bestaan

waar loop je steeds weer tegenaan

alles wat vroeger is gezegd

 is opgelegd

 

waar je nog denkt aan te moeten voldoen

geldt niet meer voor nu, dat was toen

wat zou je het liefste willen

en waarom doe je dat niet

 

blijf je ondanks diep verlangen

in oude patronen en veiligheid hangen

heb je een muur gebouwd

omdat je niet op je eigen wezen vertrouwt

 

zijn het de normen en waarden uit je jeugd

ben je bang dat je niet deugt

zijn het de gedachten in je hoofd

waar je lang in hebt geloofd

die je het zicht belemmeren op wie je écht bent

maar jouw wezen wil worden gekènd

 

durf wat je voelt, toe te laten

en laat je geen angst meer aanpraten

sta eens stil

word eens gewaar:

waar ben ik onderweg naar

is dit wat wil

 

het onderweg zijn is de reis

gaandeweg wordt het wezen wijs

het leven is alleen van jou

blijf jezelf trouw

 

 

 

breek af die muur, steen voor steen

en bekijk ze, één voor één

voel wat het met je doet

laat los wat niet bij je past, dan is het altijd goed

 

 

wat echt bij je past

voelt  licht en is nooit tot last

 

***

 

 
Toezeggen
jezelf vastleggen
 
het deed pijn
om slachtoffer van mezelf te zijn
binnen ging het wroeten
worstelen, niets meer moeten
 
het blokkeert me om te dromen
ik moet er zo snel mogelijk van af zien te komen
ik stond altijd aan
en wil nu alleen nog voor mezelf gaan
leven in de zilveren glans
dan zing ik, schrijf ik en ik dans
 
als je dan even verder kijkt
wordt het je van binnen aangereikt
een beeld, een woord, een gebaar
en ik word gewaar
de alomtegenwoordigheid van de zilveren zee
neemt me in zijn stroming mee
me mee laten voeren naar het onbekende zijn
tégen de stroom in doet veel meer pijn
 
vaste patronen vaak diep ingesleten
dat je bijna zou vergeten
aangeleerd gedrag voelt zo gewoon
 voert vaak in je dagelijkse leven de boventoon
en ga je aan de roep van je wezen voorbij:
luister naar Mij
Ik loop altijd aan je zij
 
met je stoffelijke ogen zie je mij niet staan
kijk met je innerlijke blik en zie mij aan
ik trek aan je jasje, wijs de weg die we moeten gaan
durven voor jezelf te staan
ontdekken wie je werkelijk bent
je jezelf in je Wezen herkent
 
als ik dan alleen doe wat ik leuk vind
is het alsof er een nieuwe tijd begint
dan hoef ik nergens aan te denken
aan niemand aandacht te schenken

als een vogel zo vrij
vlieg ik aan andermans sores voorbij
 
 

 


Vakantie

 

Hiep hiep hoeré
wie gaat ermee
naar zon, zee en zand
lekker uitwaaien op het strand

 

Ben je nu toevallig graag thuis
en wil je helemaal niet van huis
zit je liever in de zon
op je balkon


slaap je liever in je eigen bed
zonder dat er een wekker hoeft worden gezet
Dan ben jij vast
net als ik, ook zo’n thuisblijfvakantiegast!

 

 

Doe jij iets omdat het moet
omdat je het ergens 'om' doet
sta eens stil
is dat wat je werkelijk wil

 

laat je je ringeloren
door erbij te willen horen
durf je niet voor jezelf te kiezen
bang iets of iemand te 'verliezen'

 

voel je je bedrukt
omdat het maar niet lukt
je dromen
te laten uitkomen

 

dromen van durven voor jezelf te gaan
in je eigen kracht gaan staan
en geen aandacht meer te schenken
aan wat anderen vinden of denken

 

Je hebt het zelf in de hand
laat los en hou het niet langer in stand
maak je eigen keuzes, het leven is van jou
blijf jezelf trouw!

 

dan pas

ga je varen op eigen kompas

 

Thuis


Ik wil niet met het vliegtuig naar de zon
laat mij lekker thuis, met koffie op mijn balkon
ik wil geen sorbet op een Italiaans terras
op een boomstam in het bos, ben ik in mijn sas
laat me liggen in het gras
met muziek van contrabas
gitaar en doedelzak
ben ik op m’n gemak

 

ik wil in m’n eigen stoel, m’n eigen bed, in m’n eigen huis
lekker bij me zelf thuis
ik ben niet wereldvreemd, maar pas me niet aan
door ook op vakantie te moeten gaan…..

 

op mijn balkon

reis ik in mijn eigen universum verder dan de zon

en kom tot de conclusie:

 vrijheid is een illusie

 

 

 

Clown  

 

ik speel de clown

dat zie je me niet aan

voel ik me down

zit achter mijn lach een verborgen traan  

ik oog vrolijk en blij

ga aan mijn eigen gevoelens voorbij

wat je niet ziet

is mijn verdriet

ik huppel en ik spring

maak grapjes en ik zing

met een brok in mijn keel, het lijkt net echt

is het soms dat ik tegen m'n tranen vecht

(nee, het is niet eng, het is maar een grapje hoor

schrik maar niet, ik zing gewoon door)  

ik wil je aan het lachen maken

zodat jij even vergeet je pijn

maar hoe kan ik je raken

als ik niet mezelf mezelf laat zijn?  

 

Als je goed kijkt, zie je mijn verdriet

maar het naar buiten laten komen, durf ik niet.