Grijze dag
voel me zo raar, verdrietig en vaag
vandaag zit ik in een dal
alles is grauw en grijs
ben helemaal van de wijs
kan alleen maar huilen
tranen met tuiten
wil ook niet naar buiten
me alleen maar verschuilen
vandaag is een dag met een dal
alles valt me zwaar
ik hang wat rond, ik doe niet veel
heb een brok in mijn keel
weet niet wat te beginnen
dus laat ik me maar gaan
ik stel me echt niet aan
heb geen zin om ze te drogen
ergens is er pijn, is er verdriet
ik weet het niet
wel dat het eruit moet
en dat het huilen me goed doet
naar, verdrietig en vaag
maar als het huilen gaat bedaren
voel ik me langzaam opklaren…..
Ik moet naar school en zoveel leren
zou het liefst weer huiswaarts keren
heel veel boeken in mijn tas
en ik zit nog maar in de eerste klas
waarom moet ik zoveel weten
ik ben het zo weer vergeten
mijn hoofd is zo vol, er kan niet meer bij
gelukkig ben ik morgen vrij
'maar', denk ik dan
'als ik nu heel goed mijn best doe, doe wat ik kan
mijn diploma's haal
dan brei ik daarna mijn eigen verhaal
De knikkers en het spel
knikkeren
verliezen en winnen
opnieuw beginnen
je speelt het spel
knikkers tellen heeft geen zin
dan leef je uit berekening
uit veiligheid, niet alles te verliezen
ga je voor op safe spelen kiezen
de knikkers, als de mogelijkheden,
de kansen die je pakt
met die kansen ga je richting doel
dat is het volgen van je gevoel
een gevoel is een moment in het nu
het is er niet continu
sta er bij stil, wacht even een tel
is cruciaal bij het spelen van het spel
dat gevoel heeft je iets te zeggen
over hoe je grenzen kunt verleggen
zodat de uitkomst op winst staat
niet in knikkers
maar hoe je in het leven gaat
dan krijgt het spel een diepere betekenis
omdat het laat zien wie je wezen is
je kracht, je eigenheid, het diepere doel
leven vanuit je gevoel
dan hou je de ander niet meer in de gaten
gaat helemaal op in je eigen spel
je gaat je op je wezen verlaten
die begrijpt de regels wonderwel
het gaat niet om winnen of verliezen
maar om het moment van kiezen
dan heb je geen hinder
van meer of minder
hebt plezier in het spel
van wat past niet bij mij en wat wel!
Het gaat niet om het behalen van doel of resultaat
het gaat om het ontdekken van jouw rode draad.....
Beugelbekkie
hij heeft een lang nekkie,
een beugelbekkie en een fietsenrekkie
minderwaardigheidsgevoel, zou je denken misschien?
nee hoor, dit ventje voelt zich wel gezien
Hij heeft altijd een greins op zijn gezicht
verspreidt daardoor heel veel licht
hij vindt het leven een groot avontuur
geniet ervan, ook al is het soms wat zuur
hij is zo’n vrolijke Frans
van ik zing, ik lach en ik dans
en af en toe een beetje sjans
hij werd geplaagd
door pestkoppen belaagd
maar hij laat zich niet kleineren
zou ze wel eens een lesje leren
niet door de strijd aan te gaan
maar gewoon door voor zichzelf te staan
soms stonden ze hem op te wachten
hij zag het niet, was diep in gedachten
ze schreeuwden, duwden en hij kreeg een pòr
hij liet niets merken, ook al schreeuwden ze zich schor
was niet bang en kroop niet weg
al was hij soms wel even van de leg
op een keer had hij zijn gitaar meegebrach…
voor de muziekles, later op die dag
ze joelden, lachten zich rot
dat zal me wat worden, die gaat onder het schavot
hahaha, uitslover!
zing, lach en’ betover’
dat zal me wat worden, gek
je kunt toch niet zingen met zo’n fietsenrek
toen de muziekdocent vroeg of er iemand een instrument bij zich had
en iets wilde spelen
zei beugelbekkie: ik heb wel wat
ik wil graag iets met jullie delen
en dat ie een liedje had geschreven
over wat er allemaal op het schoolplein valt te beleven
moet dat nu echt, meneer…
mietje, ga je een slaapliedje voor ons spelen
want wat zit er achter dat men zo doet
hij was het wel zat zo langzamerhand
bleef altijd een beetje op de achtergrond
iets wat beugelbekkie niet erg vond
deze moedigde hem aan,
kom op beugelbekkie, ga voor je zelf staan
ze verkneukelden zich, die ging er aan...
en beroerde zachtjes een gevoelige snaar
met ietwat onzeek’re stem begon hij te zingen
over de school en zijn leerlingen
al is het niet erg fijn
met z’n allen tegen één
dat is niet dapper, wel gemeen
en zegt iets over wie je bent
meeloper, angsthaas, ‘ stoere vent’
een beugelbekkie en een fietsenrek
dat is niet normaal, dan vinden ze je gek
hij toonde zijn ware kracht
als je wordt bespuugd en uitgejoeld
als één tegenover de groep
was dit een muzikale roep:
laat je niet meeslepen door de rest
als er iemand wordt gepest
eigenlijk is het heel erg sof
als je laat zien wie je werkelijk bent
ben je pas een echte vent
dat je sterker bent dan je dacht
hij ontdekte zijn eigen kracht
je beter bent dan de rest
denk je stoer te zijn
voelt dat nou echt zo fijn
je maakt niet de ander, maar jezelf zo klein
door te denken dat je beter bent, groter denkt te zijn
doe je de ander onnodig pijn
door de buitenkant af te kraken
schaamrood kleurde hun wangen
hier vocht iemand in z’n eentje terug
niet door de strijd aan te gaan, maar door het slaan van een brug
hij liet zien wat angst met je doet
wat je jezelf en de ander aandoet
dat begrijpen van wat er speelt
je van binnen heelt
en hield een spiegel voor
een eigen plekkie op het hekkie
tussen de pestkoppen
die het nog maar moeilijk konden verkroppen
het besef
dat beugelbekkie degene was met lef
heeft nu helemaal in het rond ook een hekkie in z’n mond
dat voelt en praat wat raar
dat werd hij wel gewaar
hij voelde de pijn, die het moet hebben gedaan
om dan tegenover een groep te staan
was ook voor de druk gezwicht
had zich ook tegen beugelbekkie gericht
hoef je je niet te vervelen
er valt veel te ontdekken
in de zandbak en tussen de fietsenrekken
Ervaring……
Dus speelt je hoed weer op,
zeg dan hartgrondig : STOP!!!
Wat je zegt, ben jezelf…
krijg je een veeg uit de pan,
schrik je dan?
even helemaal van streek
door je eigen ‘keek’
even helemaal van slag
door je eigen gedrag
even helemaal ontwricht
maar meer inzicht?
is het karakter, genen, opvoeding of weet je het niet?
het is maar dat je het ziet
dus speelt je hoed weer op,
zeg dan hartgrondig: STOP!!!
luister toch niet naar hem
maar volg je eigen stem
Invoegstrook
Het woord dat in de puzzelhokjes moest staan
deed mij even naar m'n jeugd terug gaan
Je voegen, voegen naar, invoegen
het werd geregeld zonder dat we erom vroegen
in deze tijd met z'n overvolle snelwegen
met kilometers auto's aaneengeregen
moet je je wel houden aan allerlei regels in het verkeer
het worden er alleen wel steeds meer
Zo ben je om ongelukken te vermijden
verplicht de hele invoegstrook uit te rijden
deze te benutten om op snelheid te komen
om zo invoegend in de verkeersstroom te worden opgenomen
er van uitgaand dat iemand een ruimte laat ontstaan
zodat jij de weg op kan gaan
heeft de ander haast en kan die nog niet uitwijken naar de baan ernaast
je niet laten opjagen, niet laten afremmen
maar proberen op je wezen af te stemmen
ga je beven
als degene achter je bumper gaat kleven
ga je foeteren
als ie gaat toeteren
wat gebeurt er als iemand jouw ruimte wil
ga je opzij, val je stil...
op de snelweg blijft het uitkijken, want als je niet goed oplet
ben je zo door al dat langsrazend verkeer geplet
schiet je in de stress of laat je rustig alles langs razen
vervolg je je eigen weg, dan zal het je verbazen
dat als je je eigen baan volgt er altijd ruimte ontstaat
en het bijna lijkt of het vanzelf gaat
Voeg je maar, zei mijn moeder,
maak het ze maar naar de zin
doe niet zo moeilijk, hou je nou maar gewoon in
dan houden we het gezellig en krijgen we geen gedoe
maar ik werd van die 'gezelligheid' zo moe
inhalen, afsnijden, toeteren, bumperkleven, middelvinger opsteken
dat doen we niet, want er wordt naar ons gekeken
je keurig aan de regels houden en niemand hinderen
want ja, we waren gereformeerde kinderen
regels, regels, regels en je verliest je zelf steeds meer
het leven als een snelweg, ook jij bent onderdeel van het verkeer
ook ik liet me inhalen, afsnijden, intimideren
en durfde niet reageren
tufte wel ergens achteraan en liet iedereen voor
maar dat voelde niet goed, want ook ik wil door
dus van baan veranderen, de ander moet maar even opzij
even snelheid minderen, omdat ik daar rij
en soms lap ik ze even aan mijn laars, de regels van fatsoen
omdat ik het op mijn manier wil doen
nee, ik heb geen haast maar wil wel door
en laat niet alles en iedereen meer voor
Sta eens stil...
het is even wennen
als je gewend bent door te rennen
om eens niet zo snel te gaan
maar om even stil te staan.....
sta eens stil
wordt eens gewaar
waar ben je onderweg naar
is het wat je werkelijk wil...
dat ik ben toegerust
met ervaringen die ik heb opgedaan
met mogelijkheden, tools om aan de slag te gaan
vergat ik dat ik bang was dat ik tekort schiet
maar je komt hier om te groeien
dúrven en openbloeien
en reageer op de innerlijke roep
al doende neem ik onbewust
een tool, waarmee ik ben uitgerust
wat ik nodig heb kan ik daar uit pakken
dient zich iets aan
of innerlijke berichten
dan kan ik tekenen, musiceren
of met woorden jongleren
want daar groei ik niet van
maar te zijn wie ik ben
waar ik eerder niet in had durven geloven
dat geeft heel veel vertrouwen
om verder mee te bouwen
niet om applaus op te wekken
maar mezelf te ontdekken
zie ik allerlei kansen
door me niet aan patronen aan te passen
maar door eigen inzichten te laten verrassen
omdat ik daarin mezelf ontmoet
wetend dat dat inherent aan ontwikkeling is