Welkom op de site van sprankelende teksten die willen bemoedigen en troosten in tijden van onzekerheid en verdriet en misschien kun je deze teksten ervaren als een zachte aanraking ...

Immers...

Vreugde en verdriet

een lach en een traan

zijn zo verschillend niet

maar vullen elkaar juist aan

Ik zat aan het sterfbed van mijn vader en toen ik vroeg of hij bang was voor wat komen zou, zei hij op een rustige toon:  "Ik heb mijn strijd al gehad en het is goed".

Hij maakt grapjes en zijn humor tover een glimlach op mijn gezicht.

Een paar weken eerder toen we allemaal als gezin bij elkaar waren, had hij de kring rond gekeken, zijn gezin, en het leek of hij al losgelaten had en naast het verdriet hem te moeten loslaten, was het zo troostend om te zien hoe hij verlangde om naar huis te gaan, uit zijn pijn en lichamelijk lijden te worden verlost.

Hij was er klaar voor, zakte zo nu en dan even weg en op een gegeven moment hoorde ik hem zeggen: 'Er laten draden los....' en het was of hij een glimp van de eeuwigheid opving.

Hij keek langs mij omhoog...

Hij zag en ervoer dingen, die ik niet kon zien en het leek of hij al half weg was van hier.

Er was een rust over hem gekomen en langzaam wegzakkend, is hij overgegaan naar zijn werkelijke Thuis.

De weg naar huis is maar één ademtocht ver...

Als verpleegkundige in het ziekenhuis, de thuiszorg en het hospice, heb ik heel intens ervaren hoe mensen in de laatste fase van hun leven hier op aarde, naar binnen keren en er een bepaalde rust over ze komt.

Als ze hun zorgen hebben uitgesproken en deze kunnen loslaten, komt er een soort van overgave.

Ik heb het nooit gevraagd, maar wel ervaren dat ze voelden, dat het goed kwam, alsof ze bij de hand werden genomen.

Gaande het stervensproces zien ze vaak allerlei prachtige kleuren, dat er meer is, dat ze worden gedragen naar een andere dimensie.