Als een vogel
Verlost van ’t aards bestaan,
popel ik om mijn vleugels uit te slaan.
En zonder ’t lichaam als tastbare grens,
volg ik mijn verlangen en droom ik mijn wens.
Zweef ik op de stroming van de wind
naar de plek waar ik vrede vind.
Daarom mijn liefste:
treur niet te lang om mij
want
ik ben als een vogel, als een vogel zo vrij.
***
Verdriet
Verdriet is bitter, verdriet is zoet
je kunt er niet omheen
het raakt echt iedereen
verdriet is iets dat moet.
Maar naarmate de tijd verstrijkt
besef je:
verdriet verheft je
en is een ervaring die verrijkt.
***
Zo jong
Zo jong en nog zo wijs,
ging jij alweer op reis
en volgde je de fluistering,
naar het land van jouw herinnering.
Ik wens dat…
de wind je op vleugels zal dragen
engelen je naam zullen vragen
je met open armen ontvangen wordt
na dit aardse verblijf zo intens en zo kort
dat…
heilzame energieën je wonden helen
zodat je weer heerlijk kunt spelen
en dat…
jouw ster zal stralen in het hemelpaleis
vaarwel mijn kind,
zo jong en nog zo wijs.
***
Er is een plekje
Er is een plekje
en daar ontdek je
dat de tijd uit poorten bestaat
en als je door zo’n poortje gaat
ook al neem je maar een heel klein stapje
dan pas snap je
dat vandaag niet meer is dan een vleugje tijd
en neem je een kijkje in de eeuwigheid.
De cyclus
De cyclus van de mens
is als het ontluikende voorjaar
dat haar volheid viert in de zomer.
En als het rijpingsproces van de herfst
dat overgaat in de stilte
van de witte winter.
Waarna verlangen opnieuw
in verwondering gestalte krijgt.
***
Sfeer
De ziel behelst de sfeer
en geeft de trilling weer
die het bewustzijn heeft bereikt.
Het is de kleur van de bril
waardoor men kijkt.
***
Een vleugje wijsheid
Welke krachten
zijn gedachten
die doen verstenen
zij die wenen?
Blijft het fluisterend Woord
dan ongehoord ?
Een vleugje wijsheid,
een zweem van lichtblauw,
wees alert,
het vervluchtigt zo gauw.