Hersenspinsels
Ik lig in mijn bed en denk...
Ik denk dat jij denkt dat ik te veel denk...
En ik denk dat jij denkt dat ik dat beter aan een paard kan overlaten
omdat men zegt dat hij een veel groter hoofd heeft ik kijk mijn paard aan,
maar die schudt zijn hoofd en kijkt meewarig terug
Hij slaat zijn vleugels uit en laat mij peinzend achter...
Ik denk dat mijn paard denkt dat ik beter kan stoppen met denken
Ik denk dat mijn paard gelijk heeft.
Dat hij denkt, níet denken maar doen
Ik denk dat ik even niet meer wil denken
Ik denk dat mijn wezen weet, dat dit denken niet opschiet
Ik denk dat mijn wezen weet, dat ik beter af kan dalen in mezelf
Ik denk dat dat een goed idee is, maar dat lukt nou eenmaal even niet
Ik denk misschien kan ik deze gedachten opschrijven,
dan hoef ik ze niet meer te denken
Ik denk dat dat een goed idee is...
Dan doe ik het licht uit en denk dat ik nu rustig weer kan gaan slapen
ik zak in mezelf, kom tot rust en ik weet, de eerstkomende uren hoef ik niet te denken
Gedachten tollen heen en weer
Het wordt steeds groter, er komen er steeds meer
Wanhopig wordt je er bijna van
En ze zorgen dat je echt niet slapen kan
Hoe krijg je die denkkap toch uitgezet?
Het best met een hamer, maar misschien toch maar beter
Met je aandacht naar je voeten, dat klinkt ook altijd goed
Maar door al die gedachten weet je bijna niet
Waardoor je heel moeilijk bij je voeten kunt komen
Dan maar uit bed, misschien knap je daar van op
Of gaan ze al schrijvend weg uit je kop!
Dat zo iets je zo in zijn macht hebben kan
Daar wordt je toch droevig en moedeloos van
En het ergste is, je doet het jezelf aan
Gooi ze toch weg, ‘t is tijd om slapen te gaan!!
Juffrouw Jetje
en vond zichzelf een beetje sneu.
Want achter ieders troep aan gaan,
dat was voor haar nu wel gedaan.
En hou eens op me te bestoken,
over wat je wel of heus niet lust.
Dit moet echt anders!”, riep Jetje op een dag bewust.
terwijl jij poetst en zij liggen op hun gat?
Ze zijn het namelijk al jaren gewend
dat Juffrouw Jetje hen verwent!
en wie maar wil krijgt verse thee.
De hond en katten hoeven maar te vragen
en daar komt Jetje aangedragen.
dat zij voor anderen zoveel moest laten
want aan zichzelf kwam ze niet echt toe
haar hoofd zat vol: het was er te druk
en maakte zich behoorlijk kwaad,
over hoe zij het zover had laten komen
dat haar energie niet meer kon stromen.
en nodigde haar hele gezinnetje uit,
om samen de taken eens te verdelen,
zodat er tijd kwam om meer te kunnen spelen
over de verf en het stoepkrijt wat ze had klaargezet.
Ze wilde weer gaan tekenen en kleuren
En zo kon het op een dag gebeuren
enorm veel pret had met het krijt.
en dochter een rondje ging met de hond
ze had alleen een sprongetje moeten wagen.
Dus eind goed al goed voor dit moment.
Het is nu Jetje die zichzelf eens verwent!
met anderen en vooral voor anderen
was ik vergeten hoe te leven,
bij leven dacht ik aan
actie, projecten, doelen behalen
gaan van a naar b, en samen doen,
in gedachten, emotie
is er geen ruimte voor mijzelf
geeft het gevoel dat
pijn het hele leven is
dat gedachten absoluut zijn
dat emotie alles is
het laat geen ruimte voor
lichtheid, plezier
het onverwachte, het onbekende
ging ik het verplaatsen naar binnen
en vond dat daar nog een hoop moest gebeuren
en maakte ik van mijzelf een project
lang is het leven mij ontglipt
of was ik uit het leven geglipt
teruggetrokken in een toren van ivoor
onraakbaar, dacht ik toen
nu weet ik wel beter
zijn er nauwelijks schuilplekken meer
voel ik mij soms naakt en weerloos in dit leven staan
enkel mijn voeten als ankerpunten
wat gisteren vertrouwd was, zegt vandaag niets meer
was gisteren nog lekker was en vol genot
zegt nu het lichaam nee en verteert het niet langer meer
wie of wat gisteren nog boeiend was
heeft nu zijn glans verloren
zo wordt mijn wereld leger en leger
en tegelijk gist het van leven
maar nog zonder vorm
een leven dat enkel vraagt
mij er nu eens niet mee te bemoeien
maar alleen te openen, open te staan
voor wat het voor mij ontvouwt
mij wel te laten voelen
wat van belang is en wat niet
wanneer actie nodig is
en wanneer ik in alle rust
een puzzeltje kan leggen
een dutje kan doen
mijn steekjes kan maken
wat een ruimte, wat een heerlijkheid
zomaar kunnen zakken
in helemaal niets.
Mijn innerlijk kompas
Als kind kon ik er blind op varen
zonder alles te hoeven verklaren
De jaren daarna werd ie te weinig geraadpleegd
door het denken onder de tafel geveegd
Totdat die punten door de denkkap prikte
en niet snapte dat ik zo lang slikte
Maar eenmaal weer aangeraakt is er geen weg terug
en kwam ik erachter dat: opnieuw kompaslezen gaat toch niet zo vlug!
weer leren varen op de innerlijke koers,
maar je eigen richting kiezen heeft ook wel iets stoers.
Het valt zeker niet altijd mee de goede weg te bepalen
als die denkkap weer aan je oren trekt om zijn gelijk te halen
wordt het noord-west of iets er tussenin
het wezenskompas geeft de goede richting en dan krijgt het denken niet zijn zin
In spin...
ik zag drie kinderen touwtje springen, ach wat gaat dat fijn
van binnen gaat mijn wezen trillen: springen zal het zijn!
Maar dan begint mijn hoofd te malen: ' je bent oud, dat doe je niet',
en schuchter loop ik maar naar huis, ik voel me naar en heb verdriet
Zal ik ooit eens weten, hoe het is om oh zo jong en vrij te zijn?
zou ik durven als een kind: te springen en mezelf te zijn?
In spin, de bocht gaat in....., uit spuit, de bocht gaat uit...
geen mens weet wat ik nodig heb, dan neem ik plots een kloek besluit
Ik trek de stoute schoenen aan, ik ga op pad en ga eruit!
ik pak mijn hand en ga op weg naar vele mooie dingen
en wanneer ik die drie kinderen zie, kan ik me niet bedwingen
in spin, de bocht gaat in....., uit spuit, de bocht gaat uit
't is prettig met je kennis te maken mijn grote vrolijke schavuit!
Vroeger dacht ik: als ik nou maar zus of zo of dit of dat,
Rijtje
Zet eens met een krijtje
alles op een rijtje en zie daar.....
je hebt weer overzicht
en ziet door donkere bomen weer licht
In een fractie...
Wat is hier aan de hand?
het lijkt wel een betoverd land
alle gekheid op een rij
hier word ik helemaal blij
maar in deze wereld is het alsof ik ski
langs alle hobbels en keien:
alles kan ik zien van andere zij-en.
Hier durf ik weer een gekke sprong,
of zing ik een liedje dat ik nog nooit zong.
Het was in een fractie,
maar bij dagdromen begon deze actie…
klik op bovenstaande afbeelding om te vergroten